- manitarofiloi.elladas@hotmail.gr
- +30 6972322296
Inocybe rimosa (Bull.) P. Kumm.
Ευρετήριο / Βασιδιομύκητες
Inocybe rimosa (Bull.) P. Kumm. Iνοκύβη η ραγαδιασμένη
Συνώνυμο: Inοcybe fastigiata auct.
Rimοsa (Λ): Ραγαδιασμένη. Αναφέρεται στην όψη του καπέλου. Οικολογία: Καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο, μοναχικά ή συνήθως κατά μικρές ομάδες, σε δάση πλατυφύλλων -ιδιαίτερα οξιάς και δρυός- και κωνοφόρων. Συνηθισμένο είδος στην Ελλάδα, το βρήκαμε στα Γρεβενά (Περιβόλι, μαυρόπευκο, 30-5-2000) και στα Τρίκαλα (Ελάτη, ελάτη, 30-6-2007). Μορφολογία: Το καπέλο, με διάμ. 3-7 εκ., είναι αρχικά κωνικό ή καμπανόμορφο, πιο επίπεδο αργότερα, με εμφανή θηλή. Η επιδερμίδα του είναι θαμπή, σχιστή σχεδόν έως το κέντρο, κρεμ-αργιλόχρωμη, λευκοκιτρινωπή ή ωχροκιτρινωπή, με μακριές, μεταξένιες, καφετιές ίνες που έχουν ακτινωτή διάταξη. Η περίμετρος είναι λοβωτή και σχιστή. Τα ελάσματα είναι αρκετά πυκνά και πλατιά, γκριζοκιτρινωπά αρχικά, με λαδοκαφετιούς τόνους στην ωριμότητα. Ακουμπούν λίγο στο πόδι ή είναι ελεύθερα και έχουν πιο ανοιχτόχρωμες, σχεδόν λευκωπές κόψεις. Το πόδι, με διαστάσεις 3-8 (10) x 0,4-1,2 εκ., είναι κυλινδρικό, ευθυτενές ή κυρτό, μερικές φορές με ελαφρώς βολβώδη βάση, συμπαγές. Η επιδερμίδα του είναι λεία, ελαφρώς ινώδης στην κορυφή, γραμμωτή κατά μήκος, λευκωπή αρχικά, με κρεμ ή φαιοκιτρινωπούς τόνους αργότερα. Η σάρκα είναι λεπτή, λευκή, με απαλή γεύση που πικρίζει στο μάσημα και μυρωδιά που θυμίζει σπέρμα. Σπόρια: 9-14 (16) x (4,5) 5,5-7,5 μm, ακανόνιστα ελλειπτικά, λεία. Aφήνουν ωχροκαφετί αποτύπωμα. Χειλοκυστίδια: 28-50 (60) x 12-20 (30) μm, ροπαλόμορφα ή αχλαδόμορφα. Κλειδί αναγνώρισης: Η θηλή, το ραγαδιασμένο, σχιστό, ωχροκιτρινωπό καπέλο με τις μακριές, καφετιές ίνες που το στολίζουν, το χρώμα των ελασμάτων, η σπερματώδης μυρωδιά, η πικρή επίγευση και τα μεγάλα λεία σπόρια (9-14 (16) x (4,5) 5,5-7,5 μm).
Παρατηρήσεις: Το Inοcybe praetervisa Quél. (ΒΚ5/89, St126, P153) απαντάται σε δάση πλατυφύλλων ή σε μικτά δάση και παράγει μικρότερα συνήθως καρποσώματα με παρόμοιο καπέλο (3-5 εκ. διάμ.), βολβώδες πόδι με σχεδόν χειλοφόρα βάση και σπόρια με 8-11 εμφανή εξογκώματα (8,5-11,5 (12,5) x 62-8,3 (9) μm). Το Inοcybe meliοlens Kühn. (Cο1018 remarques) απαντάται ανάμεσα σε φυτά του γένους Dryas και έχει μυρωδιά μελιού. Το Inοcybe maculata Bοud.(C2/519, JM862, D643, P150, G261) απαντάται σε δάση πλατυφύλλων και έχει πιο βαθύχρωμο καπέλο που σε πρώιμο στάδιο καλύπτεται από λευκό πέπλο, υπολείμματα του οποίου διακρίνονται και αργότερα στο κέντρο και αρωματική μυρωδιά που θυμίζει γιασεμί ή μέλι. Το Inοcybe asterοspοra Quél. (C5/1849) απαντάται σε δάση πλατυφύλλων και παράγει παρόμοια καρποσώματα (έως 7 εκ. διάμ. καπέλου) με πιο βαθύχρωμο, ωχροκαφετί, καφεπορτοκαλί καπέλο και χειλοφόρα, βολβώδη βάση στο πόδι.
Εδωδιμότητα: Τοξικό. Περιέχει μουσκαρίνη.
Συνώνυμο: Inοcybe fastigiata auct.
Rimοsa (Λ): Ραγαδιασμένη. Αναφέρεται στην όψη του καπέλου. Οικολογία: Καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο, μοναχικά ή συνήθως κατά μικρές ομάδες, σε δάση πλατυφύλλων -ιδιαίτερα οξιάς και δρυός- και κωνοφόρων. Συνηθισμένο είδος στην Ελλάδα, το βρήκαμε στα Γρεβενά (Περιβόλι, μαυρόπευκο, 30-5-2000) και στα Τρίκαλα (Ελάτη, ελάτη, 30-6-2007). Μορφολογία: Το καπέλο, με διάμ. 3-7 εκ., είναι αρχικά κωνικό ή καμπανόμορφο, πιο επίπεδο αργότερα, με εμφανή θηλή. Η επιδερμίδα του είναι θαμπή, σχιστή σχεδόν έως το κέντρο, κρεμ-αργιλόχρωμη, λευκοκιτρινωπή ή ωχροκιτρινωπή, με μακριές, μεταξένιες, καφετιές ίνες που έχουν ακτινωτή διάταξη. Η περίμετρος είναι λοβωτή και σχιστή. Τα ελάσματα είναι αρκετά πυκνά και πλατιά, γκριζοκιτρινωπά αρχικά, με λαδοκαφετιούς τόνους στην ωριμότητα. Ακουμπούν λίγο στο πόδι ή είναι ελεύθερα και έχουν πιο ανοιχτόχρωμες, σχεδόν λευκωπές κόψεις. Το πόδι, με διαστάσεις 3-8 (10) x 0,4-1,2 εκ., είναι κυλινδρικό, ευθυτενές ή κυρτό, μερικές φορές με ελαφρώς βολβώδη βάση, συμπαγές. Η επιδερμίδα του είναι λεία, ελαφρώς ινώδης στην κορυφή, γραμμωτή κατά μήκος, λευκωπή αρχικά, με κρεμ ή φαιοκιτρινωπούς τόνους αργότερα. Η σάρκα είναι λεπτή, λευκή, με απαλή γεύση που πικρίζει στο μάσημα και μυρωδιά που θυμίζει σπέρμα. Σπόρια: 9-14 (16) x (4,5) 5,5-7,5 μm, ακανόνιστα ελλειπτικά, λεία. Aφήνουν ωχροκαφετί αποτύπωμα. Χειλοκυστίδια: 28-50 (60) x 12-20 (30) μm, ροπαλόμορφα ή αχλαδόμορφα. Κλειδί αναγνώρισης: Η θηλή, το ραγαδιασμένο, σχιστό, ωχροκιτρινωπό καπέλο με τις μακριές, καφετιές ίνες που το στολίζουν, το χρώμα των ελασμάτων, η σπερματώδης μυρωδιά, η πικρή επίγευση και τα μεγάλα λεία σπόρια (9-14 (16) x (4,5) 5,5-7,5 μm).
Παρατηρήσεις: Το Inοcybe praetervisa Quél. (ΒΚ5/89, St126, P153) απαντάται σε δάση πλατυφύλλων ή σε μικτά δάση και παράγει μικρότερα συνήθως καρποσώματα με παρόμοιο καπέλο (3-5 εκ. διάμ.), βολβώδες πόδι με σχεδόν χειλοφόρα βάση και σπόρια με 8-11 εμφανή εξογκώματα (8,5-11,5 (12,5) x 62-8,3 (9) μm). Το Inοcybe meliοlens Kühn. (Cο1018 remarques) απαντάται ανάμεσα σε φυτά του γένους Dryas και έχει μυρωδιά μελιού. Το Inοcybe maculata Bοud.(C2/519, JM862, D643, P150, G261) απαντάται σε δάση πλατυφύλλων και έχει πιο βαθύχρωμο καπέλο που σε πρώιμο στάδιο καλύπτεται από λευκό πέπλο, υπολείμματα του οποίου διακρίνονται και αργότερα στο κέντρο και αρωματική μυρωδιά που θυμίζει γιασεμί ή μέλι. Το Inοcybe asterοspοra Quél. (C5/1849) απαντάται σε δάση πλατυφύλλων και παράγει παρόμοια καρποσώματα (έως 7 εκ. διάμ. καπέλου) με πιο βαθύχρωμο, ωχροκαφετί, καφεπορτοκαλί καπέλο και χειλοφόρα, βολβώδη βάση στο πόδι.
Εδωδιμότητα: Τοξικό. Περιέχει μουσκαρίνη.