Tο θερμόφιλο, μη εδώδιμο Lactarius ilicis Sarnari (La107) καρποφορεί καλοκαίρι και φθινόπωρο, μοναχικά ή κατά ομάδες, στο έδαφος, κάτω από δρύες και ιδιαίτερα κάτω αριές και φελλόδρυες, σε μεσογειακά οικοσυστήματα και παράγει μέτρια έως μεγάλα βασιδιώματα με γκριζοφουντουκί, ωχροκίτρινο, καφεκόκκινο ή γκριζοωχρωπό καπέλο (6-7 (15) εκ. διάμ.), μέτριας πυκνότητας, κρεμ ή κιτρινοκρέμ ελάσματα που κηλιδώνονται ροδοβιολετιά και αργότερα γκριζοβιολετιά, λευκωπό-κρεμ, καυστικό γάλα που δεν μεταχρωματίζεται στον αέρα, αλλά γίνεται γκριζορόδινο και αργότερα γκριζοπρασινωπό-γκριζολαδί στα ελάσματα, μυρωδιά χλωρίνης, πλατιά ελλειπτικά βασιδιοσπόρια (La: (6,5) 7-8,5 (9) x 5,7-6,5 (7,5) μm, Κ-9015: 6,9-8,5 x 5,65-7 (7,5) μm) με λοφία ύψους -0,8 μm, που σχηματίζουν μάλλον πλήρες δίχτυ, μη αμυλώδη φαλάκρα, 4σπορα βασίδια (32,5-51 Χ 8,5-10,2 μm, Κ-9015: 33,4-42,5 x 8-9 μm) και υποκυλινδρικά ή στενά ατρακτόμορφα μακροχειλοκυστίδια (50-90 Χ 6,5-8,5 μm) μερικά με κομβώδη ή ελαφρώς σουβλερή κορυφη. Πηγή: Γιώργου Κωνσταντινίδη: Ερυθροειδή-Russulaceae (αδημοσίευτο αρχείο) μαζί με Fotis Angel