Pseudotricharina intermedia Van Vooren, Tello & M. Vega Ευρετήριο / Ασκομύκητες
Το σπάνιο, θερμόφιλο, μεσογειακό Pseudotricharina intermedia Van Vooren, Tello & M. Vega (ME 2014, Ascomycete.org 2015) καρποφορεί κοπαδιαστά από τον Δεκέμβριο έως τον Ιανουάριο σε γυμνό έδαφος, μερικές φορές ανάμεσα σε βρύα, κάτω από ελιές και παράγει μικρά, άμισχα, αρχικά ± εμβυθισμένα, μισόκλειστα-σφαιρικά, αργότερα βαθιά κυπελλόμορφα και τελικά πινακιόμορφα ασκώματα (3-6 χιλ. διάμ.) με αργιλογκριζωπό, καφεφουντουκί ή ωχροπορτοκαλί υμένιο, τραχιά, στικτή, ωχροπορτοκαλιά εξωτερική επιφάνεια με ακανόνιστη, ± οδοντωτή περίμετρο, σποραδικές, συναθροιζόμενες σε μικρές δέσμες, κιτρινοκαφετιές (στην περίμετρο) ή υαλώδεις (στην εξωτερική επιφάνεια), διαφραγματικές, παχύτοιχες, ευθείες ή ελικοειδείς τρίχες (62-460 x 7-20 μm) με απλή, πλατιά, βολβώδη βάση και αμβλεία ή οξεία κορυφή, λεπτή σάρκα, 8-σπορους, κυλινδρικούς, μονόσειρους, μη αμυλώδεις ασκούς (Ascomycete.org: 165-195 x 10-12 μm, Κ-6904: x 11,9-15,8) με καπάκι (στην κορυφή) και πατερίτσα (στη βάση), ακανόνιστα ελλειπτικά-υπατρακτόμορφα, τραχιά, υαλώδη ασκοσπόρια (20,1-23 (25) x 10-12 (13) μm, Ascomycete.org: 20,2-23 (25) x 10-12 (13) μm, Κ-6904: 20,1-24,75 x 10,3-12,25 μm) με στρογγυλεμένα, μεμονωμένα, κυανόφιλα φύματα (-2 μm), μία ή δύο μεγάλες σταγόνες ή 1 φούσκα De Barry και κυλινδρικές, υαλώδεις, μερικές φορές διχαλωτές, λεπτές, παραφύσεις μερικές φορές με κάπως διογκωμένη κορυφή (x 4-6 μm). Πηγή: Γιώργου Κωνσταντινίδη: Ασκομύκητες (αδημοσίευτο αρχείο)
Σημείωση: Το είδος περιγράφτηκε και παρουσιάστηκε από τον Γ. Κωνσταντινίδη στο άλμπουμ "Αταυτοποίητοι μύκητες" στις 12-01-2014