Το Elaphomyces muricatus Fr. (MS76, N1/129, C6/3019, P281, G2/666, Κ5-435, manitari.gr., micobotanicajaen.com, Lilian Hawkner, hongoshipogeos) καρποφορεί όλο το χρόνο, κατά ομάδες, υπογείως ή ημιυπογείως, σε χούμο ή στο πάνω μέρος της επιφάνειας του εδάφους, κάτω από πλατύφυλλα (κυρίως οξιά αλλά και δρυ, καστανιά και σημύδα) και κωνοφόρα (κυρίως πεύκα), ιδίως σε όξινα εδάφη και παράγει σφαιρικά, πορτοκαλοκαφετιά, ωχροκαφετιά ή καφεμουσταρδιά ασκώματα (διάμ. 0,5-2 (4) εκ.) με μικρές πυραμιδόμορφες ακίδες στο εξωπηρίδιο, παχύ (1-2,5 χιλ. περίπου), ανομοιογενές πορφυροκαφετί ενδοπηρίδιο με εμφανείς λευκωπές μαρμαρυγίες, πορφυρομαυριδερό θρόμβο με μορφή σκόνης στην ωριμότητα και σφαιρικά ασκοσπόρια ((14) 18-24 (28) (40) μm, MS: 15-20 μm, Ν: 18-40 μm, C: 18-24 μm, P: 18-24 μm, G2Ν: 16-28 μm), με ακίδες μήκους 1,5-2,5 μm, που έχουν μορφή μπαστουνιού. Μερικές φορές παρασιτείται από τον ασκομύκητα Elaphocordyceps capitata (Holmsk.) G.H. Sung, J.M. Sung & Spatafora.
Πηγή: Γιώργου Κωνσταντινίδη: Υπόγειοι Ασκομύκητες (αδημοσίευτο αρχείο)