Το μάλλον ασυνήθιστο Hypomyces rosellus (Alb. & Schwein.) Tul. & C. Tul. (Ν1/222, ΕΕ2-24, pilze-ammersee.de, mycobh.com, micobotanicajaen.com, smma.argenson.free.fr, svims.ca 2008, Rogerson & Samuels, Põldmaa et al., 123pilze.de, mycodb.fr, G. Arnold, Tubaki 1955, Lentz, P.L. 1966, manitari.gr) καρποφορεί σχεδόν όλο τον χρόνο, ως επί το πλείστον χειμώνα και άνοιξη στην Ελλάδα, σε σάπιο ξύλο και ζωντανά ή νεκρά μανιτάρια και παράγει μικρά ζελατινώδη ασκώματα με λευκό, ρόδινο ή πορφυρό υποφόριο, πορφυρά, τραχιά, αβγόμορφα ή αχλαδόμορφα περιθήκια (250-480 x 130-350 µm) με κόκκινη θηλή (90-120 x 140-160 µm), κυλινδρικούς ασκούς (β: (140) 150-170 (180) x (5) 6-6,5 (7) µm) και ατρακτόμορφα ή λογχοειδή, μερικές φορές τραχιά (με φύματα -1 μm) ασκοσπόρια (β: (20) 25-30 (40) x (3) 4-6 (7,5) μm, Κ-4891: (24) 25-34 (35) x 4,5-6 (7) μm, μαζί με τις προσθήκες, Κ-5542: 20-30,6 x 4,2-6,8 μm, μαζί με τις προσθήκες) με ένα κεντρικό διάφραγμα, υαλώδεις προσθήκες (4-6 μm). Σε ατελές, ανάμορφο στάδιο (πρώην Cladobotryum dendroides (Bull.) W. Gams & Hooz.) σωληνοειδείς, κάθετα διακλαδιζόμενοι κονιδιοφόροι (Κ-4715: x 6,55-14 µm) παράγουν λεία, υαλώδη, πλατιά ελλειπτικά κονίδια (β: (18) 26-31,5 (33) x (9,1) 10-13 (13,6) µm, Κ-4715: 25-36 x 10,65-12 µm) με (1,2) 3 διαφράγματα, στρογγυλεμένη κορυφή και αμβλεία, βασική μύτη.
Πηγή: Γιώργου Κωνσταντινίδη: Ασκομύκητες (αδημοσίευτο αρχείο)