Peziza sicula Inzenga
Ευρετήριο / Ασκομύκητες

Peziza sicula Inzenga
Peziza sicula Inzenga Ασκώματα σφαιρικά 2-3,2 ( 4,5) εκ. διάμ., υποάμισχα, με κυκλικό άνοιγμα στην κορυφή και εσωτερική κοιλότητα ελαφρά εσωστρεμμένη, μικρό πόδι και κροσσωτό κορυφαίο άνοιγμα στην ωριμότητα. Εξωτερική επιφάνεια,λεία, καλύπτεται με λεπτή υπόλευκη πάχνη και με πολυάριθμα μικρά φύματα( με φακό), μωβ-λιλά και αργότερα κόκκινο-κρασάτο (οξείδωση), διατηρώντας το χρώμα για πολλές ημέρες. Υμένιο λείο, ματ, ομοιόχρωμο ή πιο ανοικτόχρωμο με την εξωτερική επιφάνεια. Σάρκα πάχους 2,5- 4,2 χιλ., χωρίς χυμό(latex), ομοιόχρωμη με τη εξωτερική επιφάνεια και περισσότερο ροζ προς το κέντρο. Ασκοί 345-435 χ 12-14(14,5)μm, κυλινδρικοί, με καπάκι, αμυλώδεις, 8σποροι, πλευρόρυγχοι. Παραφύσεις κυλινδρικές, ισοϋψείς με τους ασκούς, διαφραγματοφόρες, συχνά διχαλωτές, 2,5- 3,3 μm εύρος, διογκωμένες ελαφρά στην κορυφή,με κιτρινωπή ενδοκυτταρική χρωστική, κοκκινωπή-καφέ όταν παρατηρείται σε χαμηλές μεγενθύσεις. Ασκοσπόρια ελλειπτικά, 13,6-16,2 χ 8,3-9,6μm, Q= 1,4-1,9, λεία, αρχικά με 2 και αργότερα με πολυάριθμες μικρές κιτρινο-πράσινες σταγόνες. Υφυμένιο 150-180μ πάχος, με το αρχικό τμήμα από κοντά και μικρά στοιχεία σε αλυσίδα που σταδιακά μεταπίπτει σε περίπλοκη δομή με στενές και επιμήκεις υφές. Ιστός δοχείου(excipulum) με ομοιόμορφη δομή από μακριές δέσμες κυλινδρικών, διαφραγματοφόρων υφών, με στοιχεία 25-80 χ 8-20μ, που σπάνια διαστέλλονται σε υποστρόγγυλα. Οι δέσμες των υφών διακλαδίζονται λοξά προς το υφυμένιο μέχρι την εξωτερική επιφάνεια, όπου σε μερικές θέσεις συγκεντρώνονται σε κωνικό-πυραμιδικές δέσμες( αντιστοιχώντας στα φύματα της εξωτερικής επιφάνειας) με κυλινδρικά ή ροπαλοειδή, υαλώδη τερματικά κύτταρα, ενώ στις άλλες θέσεις, είναι κάθετες προς το υμένιο όμοιες με δερμίδα(cutis). Το σύνολο του ιστού του δοχείου είναι κίτρινο-κεχριμπαρένιο, ωστόσο το εξωτερικό τμήμα είναι περισσότερο πολύχρωμο, από σκούρο κεχριμπαρένιο έως καστανό και σε ορισμένα σημεία, σε παρατήρηση με Η2Ο, παρατηρούνται μικρές, μαυριδερές-γκρι, κρυσταλλώδεις συγκεντρώσεις . Στο έδαφος με χαλέπιο πεύκη( Pinus haleppensis) σε χορτώδεις και ηλιόλουστες θέσεις, σε γυμνό έδαφος ή ανάμεσα σε βρύα, με την παρουσία Ερρύγγιου πεδινόυ( Eryngium campestre) και διαφόρων Αγρωστώδων φυτών( Graminaceae), Ιανουάριο-Φεβρουάριο. πηγή: Boll. AMER 88, Anno XXIX, 2013(1):15-24) Αδημοσίευτο αρχείο, Pezizales, Μιχάλης Γκίλας