Urnula mediterranea (M. Carbone, Agnello & Baglivo) M. Carbone, Agnello & P. Alvarado
Ευρετήριο / Ασκομύκητες

Urnula mediterranea (M. Carbone, Agnello & Baglivo) M. Carbone, Agnello & P. Alvarado
Ασκώματα με τη μορφή βαθύ κυπέλλου, υποσφαιρικά-ωοειδή, από 0,8 έως 1,8 cm βάθος, 0,5 - 4,2 (6) cm σε διάμετρο, 2,3 έως 5,0 cm σε ύψος, με εμφανή στύπο. Υμένιο σκουροκόκκινο, κεραμιδί, με αποχρώσεις του χαλκού, στα ώριμα δείγματα μέχρι μαυροκαστανό. Εξωτερική επιφάνεια λεπτή, βελούδινη, σκούρο κόκκινοπορτοκαλιά, ομοιόμορφη, με μαυροκαστανές μικρές περιοχές λόγο της μεγάλης ποσότητας τριχιδίων, προς τη μέση του κυπέλλου και πιο κάτω εμφανίζει και ρυτίδες. Ποδίσκος μακρύς, 1-1,5 φορές το ύψος του κυπέλλου, 1,5 - 3,2 x 0,5-1,2 cm, συνεχές με το κύπελλο, στην άκρη του έχει τη μορφή της ουράς ενός αλόγου, με μαύρες μυκηλιακές τρίχες, που ενσωματώνουν φυτικά υπολείμματα και είναι προσκολλημένες στο υπόστρωμα. Σάρκα: Μακροσκοπικά διαχωρίζεται σε δύο στρώματα. Το εσωτερικό είναι ζελατινώδης, περισσότερο ή λιγότερο γκριζωπό ή ωχρωπό, πάχους έως και 1 cm. Το εξωτερικό είναι σκούρο καφέ, λεπτό και δερματώδες, συχνά πάχους 0,5-1 mm. Καμία οσμή και γεύση. Σπόρια ελλειπτικά ( 26 - ) 31-34 ( -45 ) x (10,5-) 11,5-13,5 (-16) μm, Qm = 2,5-2,7, λεία με 2-5 εμφανείς σταγόνες και πολλές άλλες μικρές, με παχιά τοιχώματα 1 – 1,5 μm, στη μία πλευρά του προφίλ των σπορίων συχνά είναι ορατό ένα είδος ζελατινώδης σακούλας. Ασκοί 500 - 600 – (655) x 13-16 (-17) μm, με χοντρούς τοίχους 0,8-1,2 μm, κυλινδρικοί, όχι αμυλοειδές, με 8 σπόρια, με κωνική βάση. Παραφύσεις λίγο μεγαλύτερες από τους ασκούς, 2-3 μm σε διάμετρο, κυλινδρικές, με διάφραγμα, διακλαδισμένες στο κάτω μέρος και πολύ συχνά στην κορυφή, μερικές φορές με αναστόμωση, με το ακραίο τμήμα να είναι ευθύ ή καμπυλωτό ή ελικοειδές και περιέχει μικροσκοπικά κιτρινωπά στίγματα (πράσινο - κίτρινο με Melzer). Εξωτερικές τρίχες 3 - 4 μm διαμέτρου, κυλινδρικές, με αμβλεία κορυφή, με ένα μόνο διάφραγμα μόνο στην περιοχή της βάσης. Υφυμένιο 150 μm πάχους. Σχηματίζεται από κυλινδρικές, μπερδεμένες υφές, 5-7 μm πλάτους, αναμιγμένες με πιο στενές, κυλινδρικές και κανονικές. Μυελώδες στρώμα, περίπου 1250 μm πάχους, αποτελούμενο από μπλεγμένες, στενές και διχαλωτές υφές, 4-7 μm πάχους, περισσότερο αραιές στη μέση. Εξωτερικό στρώμα, 300 μm παχύ, αποτελούμενο από κύτταρα 7-12 x 10-16 μm, έντονα χρωματισμένα καφέ, με κρυσταλλικές καταθέσεις. Οι τρίχες στο μεσαίο τμήμα, διαφοροποιούνται σε δύο τύπους, αν και μερικές φορές έχουν ενδιάμεσα χαρακτηριστικά: 1) υφές, χωρίς ιδιαίτερα παχύς τοίχους, περίπου 3 μm σε διάμετρο, ως επί το πλείστον ημιυαλώδης, σχεδόν με υαλώδη εμφάνιση, επιστρωμένες με καφετί κρυστάλλους διαφόρων μεγεθών: 2) υφές με μία πιο σκούρο καφέ - μαυριδερή χρωστική ουσία που τους δίνει ομοιόμορφο χρώμα, με διάμετρο 5-8 μm, με παχύς τοίχους και διαφράγματα. Βιότοπος: Εμφανίζεται σε μικρές ομάδες, σε μεσογειακά δάση, αποτελούμενα από θάμνους, όπως η Μυρτιά, το Φυλίκι, ο Σχίνος κ.α. Δείχνουν προτίμηση στην Αριά και σε δρυς.
Πηγή: M. Carbone, C. Agnello & A. Baglivo. 2009. Plectania mediterranea una nuova specie dell'Italia mediterranea. con storia e circoscrizione del Genere Plectania. Rivista di Micologia. 3: 245-266