- manitarofiloi.elladas@hotmail.gr
- +30 6972322296
Peziza badiofusca (Boud.) Dennis
Ευρετήριο / Ασκομύκητες
Peziza badiofusca (Boud.) Dennis
Synonymy: Galactinia badiofusca Boud., Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 48 (1907)
Galactinia pleurota (W. Phillips) Boud., Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 47 (1907)
Iotidea pleurota (W. Phillips) Clem., Gen. Fung. (Minneapolis): 89, 175 (1909)
Otidea pleurota (W. Phillips) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 8: 97 (1889)
Peziza pleurota W. Phillips, Man. Brit. Discomyc. (London): 51 (1887)
Ασκώματα κυπελλοειδή έως 3εκ., άλλοτε απλώνουν και επιπεδώνονται σχεδόν, άλλοτε με μορφή Otideas. Υμένιο κόκκινο-καφέ, καστανό με τόνους πορφυρούς, έως καφέ-σουπιάς. Εξωτερική επιφάνεια ομοιόχρωμη με το υμένιο, πιτυρώδης και με ελαφρά πριονωτή( οδοντωτή) περίμετρο. Σάρκα εύθραυστη που εκκρίνει μπλε( ιριδίζον) υγρό. Ασκοί κυλινδρικοί περίπου 300 χ 15, 8σποροι, μονόσειροι, πλευρόρυγχοι,με κιτρινωπό περιεχόμενο. Παραφύσεις ευθείες, άχρωμες ελαφρά ροπαλοειδείς στη κορυφή έως 6μ, των οποίων οι άκρες ενώνονται με μια επιθήκια κρούστα, κίτρινο-καφέ. Σπόρια 13-15( 17) χ(8)9-10(10.5)μ , ελλειπτικά , με συμμετρική διακόσμηση από τακτικά κονδυλώματα ενωμένα σε κορυφογραμμές ± ελικοειδείς και ± συνεχείς, με ενδιάμεσα μεμονωμένα σαν σημεία κονδυλώματα και συνήθως με μια μεγάλη κεντρική σταγόνα.( σπάνια 2)
Μυελώδες στρώμα με δομή σφαιρική και σπάνιες νηματοειδείς υφές. Εξωτερικό στρώμα με δομή σφαιρική/ σφαιρική γωνιώδη αλλά με κύτταρα μεγαλύτερα από το μυελώδες στρώμα. Σε γυμνό έδαφος στα δάση, Φθινόπωρο.Όχι κοινό. Σημείωση. Σαν P. pleurota W. Phillips που έγινε P. badiofusca ,αναφέρεται: ασκώματα κυπελλοειδή με ακανόνιστα αναπτυγμένο το ένα άκρο σαν Otidea, 2.5 έως 3 εκ. υμένιο κίτρινο-καφέ λιγότερο ή περισσότερο σκούρο και σπόρια με λεπτά ή μικρά ακανθώδη κονδυλώματα( verrucose - spinulose), 1 σταγόνα , 15 χ 8μ, παραφύσεις λεπτές με διογκωμένη κορυφή όπου περιέχουν καφέ χρωστική. Αναπτύσσεται εκτός των άλλων και σε κοπριά βοοειδών. Σύγκριση με 1.P. saniosa με μαυροβιολετί, κυανόμαυρο υμένιο, εκκρίνει μπλε( με λιλά ή γαλάζιους τόνους) latex, σπόρια με εμφανή τραχιά κονδυλώματα, 12.5-16(17) χ 7-9μ και 2 σταγόνες.
2. P. badiofuscoides, μεγαλύτερα ασκώματα, υμένιο σκούρο καφέ, πρασινωπό καφέ έως μαύρο, εξωτερική επιφάνεια ομοιόχρωμη με το υμένιο και με ροζ αποχρώσεις, σπόρια 15-17 χ 7.5-9μ και latex μπλε που γίνεται πρασινοκίτρινο. ( πηγές: Dennis. British ascomycetes, Pezizaceae in Pacific Northwest, mycodb.fr, Larger cup fungi of Britain, micologico de la Rioja, Pilzbestimmer.de, mycologiveckan i Narke, ascomycete.org/G. Merardi, mycocharentes.gr,mycibotanicajaen.com.)
Μ. Γκίλας
Synonymy: Galactinia badiofusca Boud., Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 48 (1907)
Galactinia pleurota (W. Phillips) Boud., Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 47 (1907)
Iotidea pleurota (W. Phillips) Clem., Gen. Fung. (Minneapolis): 89, 175 (1909)
Otidea pleurota (W. Phillips) Sacc., Syll. fung. (Abellini) 8: 97 (1889)
Peziza pleurota W. Phillips, Man. Brit. Discomyc. (London): 51 (1887)
Ασκώματα κυπελλοειδή έως 3εκ., άλλοτε απλώνουν και επιπεδώνονται σχεδόν, άλλοτε με μορφή Otideas. Υμένιο κόκκινο-καφέ, καστανό με τόνους πορφυρούς, έως καφέ-σουπιάς. Εξωτερική επιφάνεια ομοιόχρωμη με το υμένιο, πιτυρώδης και με ελαφρά πριονωτή( οδοντωτή) περίμετρο. Σάρκα εύθραυστη που εκκρίνει μπλε( ιριδίζον) υγρό. Ασκοί κυλινδρικοί περίπου 300 χ 15, 8σποροι, μονόσειροι, πλευρόρυγχοι,με κιτρινωπό περιεχόμενο. Παραφύσεις ευθείες, άχρωμες ελαφρά ροπαλοειδείς στη κορυφή έως 6μ, των οποίων οι άκρες ενώνονται με μια επιθήκια κρούστα, κίτρινο-καφέ. Σπόρια 13-15( 17) χ(8)9-10(10.5)μ , ελλειπτικά , με συμμετρική διακόσμηση από τακτικά κονδυλώματα ενωμένα σε κορυφογραμμές ± ελικοειδείς και ± συνεχείς, με ενδιάμεσα μεμονωμένα σαν σημεία κονδυλώματα και συνήθως με μια μεγάλη κεντρική σταγόνα.( σπάνια 2)
Μυελώδες στρώμα με δομή σφαιρική και σπάνιες νηματοειδείς υφές. Εξωτερικό στρώμα με δομή σφαιρική/ σφαιρική γωνιώδη αλλά με κύτταρα μεγαλύτερα από το μυελώδες στρώμα. Σε γυμνό έδαφος στα δάση, Φθινόπωρο.Όχι κοινό. Σημείωση. Σαν P. pleurota W. Phillips που έγινε P. badiofusca ,αναφέρεται: ασκώματα κυπελλοειδή με ακανόνιστα αναπτυγμένο το ένα άκρο σαν Otidea, 2.5 έως 3 εκ. υμένιο κίτρινο-καφέ λιγότερο ή περισσότερο σκούρο και σπόρια με λεπτά ή μικρά ακανθώδη κονδυλώματα( verrucose - spinulose), 1 σταγόνα , 15 χ 8μ, παραφύσεις λεπτές με διογκωμένη κορυφή όπου περιέχουν καφέ χρωστική. Αναπτύσσεται εκτός των άλλων και σε κοπριά βοοειδών. Σύγκριση με 1.P. saniosa με μαυροβιολετί, κυανόμαυρο υμένιο, εκκρίνει μπλε( με λιλά ή γαλάζιους τόνους) latex, σπόρια με εμφανή τραχιά κονδυλώματα, 12.5-16(17) χ 7-9μ και 2 σταγόνες.
2. P. badiofuscoides, μεγαλύτερα ασκώματα, υμένιο σκούρο καφέ, πρασινωπό καφέ έως μαύρο, εξωτερική επιφάνεια ομοιόχρωμη με το υμένιο και με ροζ αποχρώσεις, σπόρια 15-17 χ 7.5-9μ και latex μπλε που γίνεται πρασινοκίτρινο. ( πηγές: Dennis. British ascomycetes, Pezizaceae in Pacific Northwest, mycodb.fr, Larger cup fungi of Britain, micologico de la Rioja, Pilzbestimmer.de, mycologiveckan i Narke, ascomycete.org/G. Merardi, mycocharentes.gr,mycibotanicajaen.com.)
Μ. Γκίλας