Το Picoa lefebvrei (Pat.) Maire (MS106, ambmuggia.it, space.comune.re.it, ΤΑ164, manitari.gr, ME) καρποφορεί υπογείως ή ημιυπογείως, κατά ομάδες 6-7 ασκωμάτων, τόσο σε κλασικούς τρουφότοπους κάτω από βελανιδιές ή Ηλιάνθεμα (Helianthemum ledifolium και H. Salicifolium στην Ισπανία) όσο και σε ερημικές περιοχές της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής από τον Ιανουάριο έως τον Μάιο και παράγει αργιλόωχρα, ωχροκαφετιά ή καφετιά, σφαιρικά, υποσφαιρικά ή ακανόνιστα ασκώματα (1,5-2,5 (4) εκ. διάμ.) με πολυάριθμα, μικρά, επίπεδα, ακανόνιστα φύματα, λεπτό, μονόστρωμο πηρίδιο (300-500 μm), με ψευδοπαρεγχυματική ως επί το πλείστον δομή από πολυγωνικά-υποσφαιρικά στοιχεία (25-45 x 17-28 μm) με παχιές (100-120 x 8-10 μm), παχύτοιχες, ωχροκαφετιές ή καφετιές -όχι υαλώδεις- τρίχες στην εξωτερική επιφάνεια με λεπτότατους κόκκους, συμπαγή, λευκωπό αρχικά με δυσδιάκριτες, λευκωπές φλέβες, ωχρό-σκωριόχρωμο αργότερα θρόμβο, αδύναμη μυρωδιά, υπόγλυκη γεύση, 4-σπορους έως 8-σπορους, ελλειπτικούς ή υποσφαιρικούς ασκούς (85-115 x 60-70 μm), με μακριά αρχικά και κοντή αργότερα προέκταση, υποσφαιρικά ή πλατιά ελλειπτικά, αρχικά λεία και υαλώδη, λαδωπά με αμυδρά κυανόφιλα φύματα τελικά ασκοσπόρια (20-24 (30) μm, ΤΑ: 20-30 μm, Μ.Ο.: 20-24 μm) με μια μεγάλη ελαιώδη σταγόνα. Πηγή. Υπόγειοι ασκομύκητες, αδημοσίευτο αρχείο Γιωργου Κωνσταντινίδη. Καταγραφή και εκτός Ελλάδας - Fungi recorded and out of Greece